Re: Olave met twee vrouwen

**Olave** zo 25 jan - 0:44

Olave voelde dat Linwe haar werk af maakte.
Hij liet zijn hand over het resultaat gaan en keek haar dankbaar aan.

Langzaam liet hij zijn blik naar buiten glijden.
Het werd donker.

Je heb goed werk gedaan.
Richt je aandacht nu maar aan Leyna.

Olave stond op en liep richting de deur.

Ik weet niet pressies wat je met haar gaat doen, maar ik ga buiten slapen.
Het is al bijna donker.

Olabe daalde in het gat af, van plan om vlak onder de trap te gaan slapen.

**Leyna** ma 26 jan - 10:48

ooc: wat ik nu allemaal beschrijf is voor jullie niet te zien.

Ben nog steeds een lappenpop.
Geen enkel van deze gebeurtenissen is te zien aan mijn verslapte houding.

Leyna was ver heel ver weg.
Doodstil lach ze door diep in haar gedachten een moment alleen.
Maar een paar prikkels van uit de buiten wereld drongen tot haar door.

Warme adem op haar lippen
gefriemel aan haar rok
flarden van het verhaal van Olave.

Door deze prikels kwam er een gat in haar gedachten.
Het gat hete: verleden.
Leyna probeerde er van weg te komen maar helaas.
Ze viel er in, met een vrije val.

Toen ze eindelijk stil stond, was ze in haar ouderlijk huis.
Haar vader dood ziek keek haar aan.

Ik heb niet lang meer, Leyna.
Geef me eens een laaste knuffel

Tranen liepen over haar wangen.

Nee papa blijf, alsjeblief, laat me niet alleen achter.

Op dat moment blies de oude man zijn laatste adem uit.
Tranen verscheurde Leyna's ziel
De hele dag lang huilde ze, zonder pauze of kleine snik.

Ze hietl pas even op toen er een man binenn kwam.

Ooh jeh, gaat het meid?
Ik ben een vriend van je vader, zal ik je helpen?

Leyna wist niet dat de man loog.
Ze geloofde hem zoals ze verdoofd was door de tranen.

Vanaf dat moment ging het snel.
Haar vader werd begraven en de man vroeg of ze het wel zou redden.
Of ze niet beter met hem mee ging tot ze weer goed op haar eigen benen kon staan.

Oke, ik ga mee.

Bij Olave thuis waren heel veel vrouwen.
De een werd geslagen door haar man en moest hem even laten afkoelen, de ander was weer haar huis uitgezet en kreeg bij hem tijdelijk onderdak. Alle maal werkte ze voor hun onder dak door klussen op Olave's boerderij
Leyna voelde zich snel thuis op de boerderij.

De enige man die er rond liep was olave en die was ook wel eens weg.
Ze volede zich voor het eerst in haar leven echt veilig.

**Linwe** ma 26 jan - 18:11

Linwe snelde zich naar Leyna toe en boog zich weer over haar heen.
Het water met het kruidenpapje gebruikte ze ook om de wondjes van Leyna te ontsmetten.
Wel gebruikte ze daarvoor een schoon en nieuw reepje stof van haar rok.
Ze deed het zo voorzichtig mogelijk.
De wondjes waren te oppervlakkig om te hoeven hechten, maar ze waren wel vuil, vandaar het ontsmetten.

Dan ontbloot Linwe ook voorzichtig de buik van Leyna. Want het ritje op de schouder van Olave leek haar weinig goed te hebben gedaan.
Op Leyna haar buik was een grote beurse plek te zien.
Linwe fronst. Ze weer niet zo goed wat ze daar aan moet doen.

Dan loopt ze naar het plateau naast de boomhut.
Van het dak haalt ze wat ijspegels en wat sneeuw (het is winter nog he;)..)
Dit wikkelt ze in een doek en legt ze op Leyna haar buik.
Misschien dempt dit de zwelling en/ of bloeduitstorting iets.

Dan blijft Linwe naast Leyna zitten en ze wacht to ze bijkomt.
Dan pas kan ze vragen wat er is en kijken wat ze verder moet doen om Leyna te helpen.

**Olave** ma 26 jan - 18:56

Olave laat de dames verder met rust en daalt de trap helemaal af.
Hij gaat onder de boom liggen vlak onder de trap.
onbewust sluit hij zo de in-en uitgang af.

**Leyna** ma 26 jan - 23:17

Leyna was met haar gedachten bij een avond lang geleden.
Olave had een paar vrienden over de vloer, voor het eerst zins Leyna's intrek.
Ze waren aan het begin wel aardig, maar toen het bier kwam werden ze grof.

Leyna en de andere meiden bleven dan ook, maar uit de buurt.
Soms moest er iemand naar binnen om wat huot op het vuur te gooien of wat drank te brengen.

Het was Leyna's buurt om hout op het vuur te gooien.
Toen ze voor het haartvuur buikte voelde ze ites langs haar rug gaan.
Snel spronge ze op.
Angst stond in haar ogen.

Doe dat alsjeblieft niet (dit is voor je te horen.)

Maar je bent zo mooi(dit niet)

Nee doe alsjeblieft niet. (enzo..)

Leyna deinsde achteruit.(niet te zien^^)
Haar blik stond wanhopig.
Dan is er een stem die door de zaal gaat.

Leyna, kom hier ik zorg dat het ophoud.

Het was Olave. Leyna rende naar hem toe.
Olave boog zich naar haar over en fluisterde.

Zoen me.

Leyna keek hem verbaast en toen begrijpend aan.
Als ze hem zoende was het een vorm van bezit en zouden ze niet meer aan haar zitten.
Maar toch twijfelde ze.
olave was niet helemaal nuchter.

Zoenen weet je het zeker?

Ja.......

(te zien)

Leyna's ogen gingen open, haar blik ging verwilderd rond.
Ze zag geen boom hut en Linwe, ze zag de woonkamer van Olave en Olave zelf.

Je weet het dus zeker?

Leyna pakte het hoofd van "Olave"(Linwe) met haar twee handen beet en zoende het.
het was raar, het waren geen ruwe mannen lippen.

**Linwe** di 27 jan - 19:03

Linwe hoort dat Leyna begint te mompelen.
Ze kijkt haar een beetje bevreemd aan.
Dan schieten Leyna haar ogen open en twee handen omklemmen haar gezicht.
Leyna zoent Linwe.
Linwe duwt Leyna van zich af.

LEYNA!!
Wat doe je? Gaat het wel met je?

**Leyna** di 27 jan - 19:27

Leyna lijkt verward.
Haar gedachten vliegen van het heden naar het verleden.
Linwe die haar wegduwt was Olave die haar naar zich toe trok.

Leyna krijgt een schok, snel kijkt ze achter om.
Als ze haar gezicht weer terug draait naar Linwe/Olave, staat op haar gezicht angst te lezen.

Ze houden niet op.
Je zei dat het zou ophouden.

Olave gezicht begint te grijnzen.

Je moet me dan ook beter zoenen.

Leyna kijkt even een moment moeilijk, maar naderde Olave dan weer.
Ze wilde echt dat het ophield.
Haar angst voor deze man legde het af voor haar angst voor mannen in het algemeen

Ze pakte weer het gezicht tussen haar handen en ze drukte haar lippen weer op de zijne.

**Linwe** wo 28 jan - 16:04

Linwe keek onbegrijpend naar Leyna.
En weer probeert Leyna haar te zoenen.
En weer duwt ze Leyna weg.
Ze springt op.

Leyna!! Wordt wakker.

Linwe opent het luik en roept naar Olave beneden.

Je moet even komen. Leyna doet raar.
Ze wilt me zoenen...maar ze is nog steeds buiten bewust zijn...

**Leyna** wo 28 jan - 19:26

Leyna voelt Linwe haar wegduwt.
De verwarring komt weer in haar blik, maar dan ook weer pijn.

Ze houden nog steeds niet op.

Met bange ogen keek ze om zich heen.
Ze keek naar Olave haar smekende ogen dwongen hem haar te beschermen.

Het had geen effect.
Olave grijnsde zijn mond sprak de woorden die door Leyna, vanaf het moment dat ze uit gesprokene werden, geminacht en gehaat werden.

Je dacht toch niet dat dit het einde was?
Dit is het begin.

Op Leyna's gezicht stond ongeloof, onmacht, angst en haat.

Nee..NEE .nee
Blijf uit mijn buurt.

Leyna deisnde achter uit.
Omdat ze met haar gedachten in een andere wereld en tijd zat, keek ze niet uit waar ze liep/kroop.

**Olave** wo 28 jan - 19:46

LEYNA!!
Wat doe je? Gaat het wel met je?

Ze houden niet op.
Je zei dat het zou ophouden.

Leyna!! Wordt wakker.

Olave deed een oog open en keek half slapend naar het luik. Wat was daar aan de hand.
Linwe’s hoofd zweefde opeens boven hem.

Je moet even komen. Leyna doet raar.
Ze wilt me zoenen...maar ze is nog steeds buiten bewust zijn...

Gelijk ging zijn andere oog ook open.
Ongelovig staarde hij naar Linwe.
Met een ruk kwam hij overeind en probeerde half slaapdronken als hij was de trap op te komen.

Wat zijn jullie aan het doen?

Nee..NEE .nee
Blijf uit mijn buurt.

Olave verstarde. Hij wist wat er aan de hand was.
De actie die hij zichzelf zijn leven lang zal verwijten spookte door Leyna’s hoofd.
Wat moest hij doen?

**Linwe** do 29 jan - 19:18

Linwe kruipt weer naar Leyna, nadat ze Olave heeft geroepen.
Ze pakt Leyna vast en omarmt haar en schudt haar een beetje.

Leyna, wordt wakker!
Doe je ogen open.
Ik ben het Linwe!
Linwe! Ik ben een vrouw, je vriendin.
Rustig! En wordt wakker. Het is enkel een boze droom.

**Leyna** do 29 jan - 20:11

Leyna voelde de armen om haar heen haar bewegingen beperken.
De paniek sloeg haar om het hart
Heftig begon ze heen en weer te schudden

Leyna, wordt wakker!
Doe je ogen open.
Ik ben het Linwe!
Linwe! Ik ben een vrouw, je vriendin.
Rustig! En wordt wakker. Het is enkel een boze droom.

Linwe?

De gedachten van Leyna die eerst vrij door tijd en ruimte konden vallen en rennen, komen weer terug in de kaders die haar lichaam had gemaakt.
Ze gingen weer net in een rij staan en zorgde er voor dat het gordijn van het verleden omhoog ging.

Leyna's ogen gingen open en keken verwonderd om zich heen.
Ze wil haar handen naar haar hoofd berengen maar merkt dat ze tegen worden gehouden.
Ze ziet het lichaam dat zich wanhopig om de hare klemt.
Ze ziet eerst niet pressies wie het is, maar uiteindelijk herkend ze Linwe

Blijf van me af...alsjeblieft.

Leyna sloot haar ogen weer en er biggelde een traan langs haar wang

**Linwe** do 29 jan - 20:14

Linwe laat meteen los.
Ze kijkt bezorgd naar Leyna.
Zo kende ze haar niet.

Leyna? Wat...wat is er gebeurd...

**Leyna** do 29 jan - 20:30

Leyna bleef stil.
Ze wilde niet antwoorden.
Ze kon ook niet want ze had zelf geen antwoord.

Langzaam ging ze achteruit, weg van Linwe.

**Linwe** vr 30 jan - 15:55

Linwe zag dat Leyna steeds meer achteruit kroop.
Ze keek treurig, ze begreep het niet.
Waarom was haar vriendin nu zo bang voor háár.
Linwe schoof dan ook maar wat naar achter.
Misschien voelde Leyna zich dan wat beter.

**Leyna** za 31 jan - 1:02

Leyna beet op haar onderlip.
Het was zo echt geweest...en zo...

Een paar enkele tranen liepen over haar wangen.
Die nacht was ze een mouw, een stuk van haar rokken en al haar vertrouwen in mannen kwijt geraakt

Langzaam kwam ze overeind.
Ze had nog niks gezegd en haar stappen waren schokkend, alsof ze op alle manieren, die er maar bestonden, pijn leed.
Ze liep richting de uitgang.

Niet om weg te komen van Linwe maar weg te gaan van alles.
Alles achter zich laten, rennen rennen rennen.
Niet meer om kijken gewoon alleen maar rennen.
Tot het punt dat ze in stortte en alleen de adrenaline haar nog dwong te ademen.
Onder een boom met groene bladeren.

Met deze gedachte in haar hoofd boog ze zich over het gat.
Haar ogen werden groot, haar huid nog bleker.

Olave keek haar vanaf de trap aan.

**Olave** za 31 jan - 13:43

Olave was verstard geweest en al die tijd halverwege de trap blijven staan.
Niet weted wat te doen had hij de ladder onderzocht.
Mooi hout dat goed was geschuurd geen enkele splinter was te bekennen.

Toen hij geluid boven hem hoord keek hij op recht in het gezicht van Leyna.
Haar huid zo bleek als de maan.
Haar ogen waren rood, gezwollen en straalde grote angst, pijn en verdriet uit.

Het was duidelijk dat ze er langs wilde, maar hij wist niet of hij dat wel zou willen, haar er langs laten.
Hij wilde haar bij zich houden, vast houden.

Om iets te doen klom hij de ladder verder op.

**Leyna** za 31 jan - 13:49

Leyna zag Olave de ladder op komen.
Paniek en onmacht jaagde haar gedachten alle kanten op.

Toen hij eenmaal in de boomhut stond bracht Leyna haar hand naar achter.
Met de vlakke hand sloeg ze hem n het gezicht.

Ze keek nu verbaast, dat ze dit durfde.

**Olave** za 31 jan - 13:54

Net voor Leyna's hand zijn wang kon bereiken pakte Olave het bij de pols deed.
Hij had nu de macht om haar hand zo fijn te knijpen tot ze hem nooit meer zal kunnen gebruiken, maar dit deed hij niet.
Hij hielt van haar met heel zijn hart, al was het niet wederzijds.
Zijn hart smachtte naar haar, het brulde om haar , smeekte om haar.
het deed nu ook pijn dankzij haar.

Die ogen die ze op hem richtte verwilderd en beroofd van al zijn glans.
Het trof hem diep.

Langzaam liet olave weer Leyna's hand los, als ze hem weer probeerde te slaan zou hij haar niet meer tegen houden. Met gesloten ogen wachtte hij op de volgende klap.

**Leyna** za 31 jan - 14:32

Leyna trok snel haar hand terug, toen Olave hem los liet.
Ze wreef over de plek die hij had durven aan rakken.

Olave sloot zijn ogen en een sprankje hoop kwam bij Leyna op.
Ze liep zo snel als ze kon naar het gat dat de toegang was naar de buiten wereld.
Met een houterige sprong liet Leyna zich opslokken door het duister.
Toen de echo van haar voet stappen weg stierf, was er benden al het geluid van een vluchtend dier te horen.

**Olave** za 31 jan - 14:47

Olave deed zijn ogen weer open, toen hij de snelle voetstappen hoorde.
Hij zag nog net het hoofd van Leyna die werd op geslokt dor het duister.
Waarom gebruikte ze de trap niet?

Leyna!!

Olave hoorde de plof onderaan de boom.
Hij kon niet zien of ze goed terecht was gekomen.

Leyna!!

Voetstappen verwijderde zich van de boomhut.
Zo snel als hij kon ging olave de trap af.
Een maal beneden zag jhij niks.

Leyna

**Leyna** zo 1 feb - 13:40

Met grote snelheid rende Leyna door het donkere bos.
Takken grepen als gierig grijpende handen naar haar kleren en scheurde ze aan stuken.
Steeds meer krassen en schramen begonnen zich af te teken op Leyna’s huid.
Het deerde haar niet ze wilde weg

Alleen maal gedachten kwelde haar ziel.
“Waarom ben ik bang voor Linwe?”
"Waarom keek ze me zo raar aan?"
“Wat heb ik gedaan?”
“Waarom is Olave hier?”
“Waar laat hij me niet het rust?”

Leyna rende blindelings tussen de bomen door tot ze werd tegen gehouden.
Een tak die ze niet aan had zien komen sloeg haar in haar maag, precies op de blauwe plek die zich daar aftekende.
Kreunend viel Leyna achterover op de grond.
Ze snakte naar adem, (Alleen de adrenaline dwong haar nog te ademen.)

“Waarom leef ik nog?”

Door de klap tegen de tak, ging er een siddering door de boom.
Als reactie op de trilling kwamen er een paar ijspegels los.
Als scherpe pijlen bande het ijs zich een weg naar de aarde, naar de voet van de boom, naar de vrouw.

Leyna zag de glinsterende dood naderen en deed als reactie haar ogen dicht.
Geen fut meer verder een vin te verroeren, zelf haar gedachte hadden er geen energie meer voor over.

**Linwe** ma 2 feb - 19:30

Plots ging alles snel.
De gebeurtenissen lijken zich als een film voor Linwe af te spelen.
Dan springt Leyna door het luik, langs Olave.
Ze hoort geschreeuw...voetstappen.
Duizelig kijkt ze naar Olave...
Zelf durft ze niet langs hem heen te springen..door de baby in haar buik.
Ze slikt een paar maal.
Tot haar beeld weer normaal is en het groene filter, dat haar zicht kleurt, is verdwenen.
Ze zucht even en neemt dan een diepe teug lucht.
Met haar vingers speelt ze met haar rok, die in reepjes was gescheurd, en er nu nog zielig uit ziet.

De sfeer in de boomhut is raar, leeg...alsof er iets vreemds is gebeurd...en dat is er ook, maar dat beseft Linwe nog niet volledig.
Een beetje schaapachtig vraagt ze dan uiteindelijk aan Olave..

En wat doen we nu?

**Olave** ma 2 feb - 22:51

Olave keek omhoog naar Linwe.

Wat we gaan doen?
Leyna achterna.

Hij kijkt resoluut omhoog wachtend tot Linwe beneden is.

**Linwe** wo 4 feb - 11:46

Linwe klimt zo snel ze kan naar beneden.

Welke richting is ze op gegaan?
Dit bos is zo groot?
Misschien kunnen we beter splitsen?
Of heb jij een beter idee?

Gesponsorde inhoud