Een boswandeling met de baby

**Linwe** wo 4 feb - 11:53

Frisse lucht is goed.

Dus een paar dagen na de bevalling, als Linwe weer goed is hersteld, neemt ze de baby mee naar het bos.
Ze heeft Louise goed en dik ingepakt, zodat ze onmogelijk kou kan vatten.
En ze draagt haar kleine meisje in een mandje, stevig, zodat ze onmogelijk kan vallen.
Linwe houdt zo veel van haar kleine meisje, dat dit meisje nu de spil van haar leven is geworden.
Haar Louise, haar baby, dat is haar haar 'doel' in het leven.
En samen met Leyna en Alexander en de kleine Svetlana lukt het Linwe goed om alles te doen wat nodig is om voor zo'n kleine baby te zorgen.

Maar nu wilde ze even naar buiten. Ze wilde Louise de blauwe hemel laten zien.
De geur van het blad en de bomen en het mos laten ruiken.
Ze wilde haar de sfeer van de wereld buiten de stadsmuren laten proeven.
Ze hoopte dat Louise daar ook van ging houden, want Linwe was natuurlijk, boven alles, een buitenmens.
Ze was een natuurmens.

Al die tijd had ze zich ook veel verstopt in haar boomhut, toen ze zwanger was en nog niemand, behalve Adelphos, Leyna en Alexander, het mochten weten.

Dus Linwe loopt, met een mandje in haar handen, rustig dor het bos.
Ondertussen praat ze vrolijk tegen haar kleine Louise en laat ze haar het bos zien.

**Dark Hunter** wo 4 feb - 16:20

Hunt zat op een stevige tak van een boom. Hij wist dat Linwe hier op haar wandeling langs zou komen en hij kon het niet laten om een glimlach op zijn gezicht te toveren. Toen Linwe vlakbij de boom was, begon hij te spreken. Best wel leuk, een kind. Samen wandelen door het bos.

Maar best wel een schande, zo'n kind, want je bent niet getrouwd. Hoelang ga je dat volhouden, je bent vast heel zelfverzekerd, haha, maar aan elk sprookje komt een eind.

Het enige waar geen eind aan komt, zijn verhalen die niets met sprookjes te maken hebben, daarom leef ik niet in een sprookje, maar jij wel. Het is zo'n schande en zo'n zonde, vind je ook niet, Linwe.

**Linwe** wo 4 feb - 17:50

Linwe loopt rustig door, als ze vlak bij een boom is, hoort ze een stem.
Ze stopt meteen en kijkt omhoog en ze herkent Hunter.
Hij heeft een zelfvoldane glimlach op zijn gezicht.
Ze luistert naar zijn woorden en tranen vullen haar ogen.
Ze houdt het mandje dicht tegen zich aangedrukt. Met een gepijnigd gezicht begint ze vragen te stellen.

Wat bedoel je?
Wat wil je van me?
Waarom zeg je zulke gemene dingen?

**Dark Hunter** wo 4 feb - 18:37

Hoewel hij toch meerdere meters van Linwe verwijdert is, ziet hij dat tranen zich in haar ogen beginnen te verzamelen, ze pakt het mandje met haar baby steviger vast. Hunt glimlacht nog steeds.

Wat ik bedoel, dat wat ik zeg. Een ongetrouwde vrouw met een kind, het is een schande en een zonde.
Wat ik wil, haha, ja, dat wil iedereen altijd weten, de grote vraag, wie weet wat ik wil, wil ik wel iets? Weet ik het zelf wel wat ik wil? Wie zal het zeggen, ik?
En ik zeg geen gemene dingen, ik zeg de waarheid, en dat weet je best. De waarheid kan soms hard zijn, maar ze is nu eenmaal zo en niet anders.

**Linwe** wo 4 feb - 18:42

Linwe slikt en ze kijkt de man boos aan.
Ze doet een een pas naar achter even.
En dan zet ze twijfelend een paar passen naar voren, zodat ze hem beter in het gezicht kan kijken.

Je hebt gelijk. Het is de waarheid.
Maar ik kan er nu verder weinig aan veranderen.
Dus waarom wrijf je het er zo in....
Dus nu vraag ik jou...Wat kan ik er dan aan doen..heer?

Ze bedacht optijd dat ze beleefd moest blijven.
Nu glimlachte hij nog. En ze wilde dat graag zo houden.
Ze was een beetje bang voor hem en ze hoopte dat hij dat niet merkte.

**Dark Hunter** wo 4 feb - 18:47

Waarom wrijf ik het er zo in, dat is nou net de zin die ik wou horen. Hunt glimlachte nog steeds. Het is niet zo dat je er weinig aan kunt veranderen. Er is soms een makkelijke weg om dingen goed te maken, je moet ze alleen willen zien. Hunts glimlach werd iets minder, hij keek wat serieuzer. Ik weet wat je eraan kunt doen.

Hunt ging aan de tak hangen en liet zich dan op de grond vallen. Hij stapte rustig naar Linwe toe. Ik kan helpen, er wat aan te doen.

**Linwe** wo 4 feb - 18:56

Linwe luistert gespannen naar Hunt zijn antwoord.
Zijn glimlach verdwijnt en hij wordt serieus.
Dan laat hij zich sierlijk uit de boom vallen en stapt hij naar haar toe.
Nerveus doet ze een stapje naar achter.
En behoedzaam en hoopvol tegelijk kijkt ze hem aan.

En wat kun jij er dan doen?
Kun jij mij echt helpen...
Er gaan geen...doden...vallen..toch..

Linwe wordt nog beschermender naar haar baby toe.

**Dark Hunter** wo 4 feb - 19:04

Hunt rolde eens met zijn ogen. Denken ze hier nu echt dat ik niets anders kan dat moorden. Hij zuchtte even bij de gedachte, dan ging hij nog wat dichter bij Linwe staan. Ik kan jou echt helpen ja, en er gaan geen doden vallen.

Hij keek Linwe recht in de ogen, hij bleef beleefd in zijn antwoord, maar toch duidelijk. Iedere man heeft wel eens wat meer nodig dan alleen venten in zijn omtrek. En jij, ik heb je nu al meermaals gezien, het is alsof we elkaar elke keer weer moeten tegenkomen van zodra ik het dievenkamp uitga.

Je bent een mooie vrouw Linwe, en ook een slimme. Een lichte glimlach verscheen op zijn serieuze gezicht. Ik kan jou en je kind beschermen, beter dan de meeste anderen, je weet tot wat ik in staat ben als het gaat om vijanden en hoever ik wil gaan voor de mensen die aan mijn kant staan, voor vrienden.

Het is een simpel iets.
Geven en nemen.
Dat is mijn voorstel, dat is de oplossing voor jou probleem.

**Linwe** wo 4 feb - 19:12

Linwe kijkt Hunt recht in zijn ogen aan en langzaam wordt haar blik steeds verbaasder.
Ze bekijkt de man nu anders dan als enkel crimineel.
Ze laat haar blik over zijn gezicht en lichaam gaan.
Dan kijkt ze hem weer recht aan. Een beetje onzeker.

Je haalt een grap met me uit?
Je wilt mij verzorgen en beschermen.
Plus een kind, dat niet het jouwe is.
Voor gezelschap en ehh een vorm van liefde...

Je wilt....daarvoor met me trouwen...om me mijn schande te ontnemen.
Maar dan sta ik eeuwig bij je in het krijt..

**Dark Hunter** wo 4 feb - 19:17

Ik haal geen grap met je uit, je slaat de nagel op de kop. Het ene plezier is nu eenmaal het andere waard, en ik ben nu eenmaal niet zo slecht als iedereen beweert.

**Linwe** wo 4 feb - 19:29

Linwe staart Hunt ongelovig aan.
Het is geen lelijke man, zeker niet.
En zijn duistere beroep geeft hem een mysterieuze uitstraling, die haar wel charmeert.
Maar hij jaagt haar ook angst aan.
Hoe wist ze dat ze hem kon vertrouwen.

Linwe was even stil. Ze ging er van uit dat ze niet al te lange bedenktijd kreeg.

Heer Hunt, ik vind uw aanbod heel vriendelijk.
En hij is zeker aanlokkelijk en dan...en dan heeft mijn kleine meisje, Louise, een ehh,...soort van...vader...
Of..of niet?
Maar..hoe weet ik...of...garandeert u mij echt bescherming en een..thuis en ehh buiten mijn deel van de afspraak ook een soort ehh wederzijds respect en ehh vriendschap? Zo ehh dat ik me wel op mijn gemak bij je voel ehh als je begrijpt wat ik bedoel eh, heer.

**Dark Hunter** wo 4 feb - 19:58

Zo kun je het inderdaad ook zien, dat je kindje dan een vader heeft. Daarnaast, beste Linwe, kunt u er van op aan dat ik mijn woord hou. Ik ben zeer gesteld op mijn eerlijkheid en zou mijn woord nooit breken. Als ik zeg u en uw kind te beschermen, dan zal ik dat ook doen. Dan verschijnt er een iets grotere glimlach op Hunts gezicht. Hij speelt er een beetje mee, want hij kan het toch niet laten.

En mijn respect heeft u zowiezo, dat komt niet alleen door uw schoonheid, zoals bij menigeen man het enige belangrijke zou zijn, maar dat komt door uw verstand. Hunt trok een wenkbrauw omhoog. En vriendschap, tja, we kunnen niet als vijanden naast elkaar leven. Daarnaast, als ik iets krijg, zal ik het zeker teruggeven ook. Dus het hangt volledig van u af, Linwe, volledig van u.

**Gautran** wo 4 feb - 21:31

Gautran was Linwe stiekem gevolgt.
Hij vond het niet zo veilig, een pas bevallen vrouw met haar kindje, helemaal alleen.

Gautran luisterde aandachtig naar het gesprek van Linwe en Dark Hunter.
Vanachter de boom kon hij alles goed zien.
Gautran vraagt zich af wat die vuile crimineel van plan is.
Hij vertrouwt het niet, en vind het raar dat Linwe het wel vertrouwt.

Muisstil haalt hij zijn mes uit zijn zak, voor de veiligheid.

**Jarl** wo 4 feb - 23:04

jarl altijd wel waar zijn aandacht verijst was was hunt die dag gevolgd toen hij zo vroeg het bos inging. hunt was die dag goed op zijn hoede en keek steed achter zich om te zien of iemand hem volgde. Jarl wist hem steeds te slim af te zien en had het gesprek opgevangen op het einde roept hij iets naar hunt.
Mag ik dan de nonkel zijn Hunt? Ik heb ook verantwoordelijksgevoel
Blij kijkt jarl naar beneden hij laat dan een glimlach op zijn gezicht verschijnen, zo'n klein kind is een leuk speelkameraadje.

occ:een oom en een nonkel ist zelfde Smile

**Linwe** wo 4 feb - 23:35

Linwe schrikt als er van boven nog een stem komt.
Ze kijkt bang naar Hunt. Is het een val?
Ze schudt even haar hoofd.
Er gaan heel veel zaken tegelijk door haar hoofd.
Dan lijkt ze een besluit genomen te hebben.
Wat zelfverzekerder kijkt ze Hunt aan en nu glimlacht zij ook.

Ik neem uw aanbod aan.
Is er nog een proeftijd aan verbonden?
Of andere regels of zaken waar we ons aan verbinden?

Ze vraagt het gewoon zodat ze precies weet waar ze aan toe is.
Dan doet ze een paar stappen naar Hunt.
En trots als een kersverse moeder laat ze dan haar kindje zien, haar Louise.

Kijk, Louise, dit wordt waarschijnlijk je papa.

Dan moet ze lachen. Het kleine meisje maakt haar zo gelukkig.
Speels plant ze dan een kus op de wang van Hunt.

**Dark Hunter** do 5 feb - 0:15

Hunt meende iets te horen, van boven hem, maar hij besloot het maar te negeren, het was vast niets, of alleszins niets zo belangrijk als waar hij nu mee bezig was. Hij ziet dat ook Linwe het gehoord heeft, maar ze schud haar hoofd en glimlacht dan. Ik neem uw aanbod aan. Is er nog een proeftijd aan verbonden? Of andere regels of zaken waar we ons aan verbinden?

Nou, ik weet niet perse iets. Vind jij proeftijd of regels dan nodig? Hunt keek even vragend naar Linwe, maar zijn blik verdween toen Linwe dichter naar hem toe kwam, dat durfde ze tenminste dan al. Ze liet hem haar kindje zien. Dus dat is het kind, een meisje, Louise. Hunt boog wat voorover. Het heeft zeker jou schoonheid geërfd, en jou hersenen vast ook wel. Toen Hunt weer rechtkwam, zag hij dat Linwe best gelukkig was met haar kindje.

Toen, zonder dat hij het zag aankomen, en dat komt niet veel voor bij Hunt, gaf Linwe hem een kus op zijn wang. Hij keek een beetje sluw naar Linwe, met een grijns op zijn gezicht. Hij wist even niet wat hij zou doen, maar voor héél even, maar dat ging voorbij. Hij plaatste zijn hand achter Linwe's hoofd en trok haar zacht, naar zijn eigen standaarden, naar hem toe, vervolgens kuste hij haar recht op haar lippen.

**Linwe** do 5 feb - 0:23

Dan grijnst Hunt naar haar en hij plaats zijn hand achter haar hoofd en hij kust haar vol op de lippen.
Linwe schrikt, ze is verrast. Even wil ze tegenstribbelen.
Maar dan ontspant ze. Even doet ze niets en laat ze het haar gebeuren.
Dit is ook maar een fractie van een seconde.
Dan, voorzichtig, kust Linwe hem terug. Zachtjes, zelfs met enige tederheid.
Maar dan duwt ze zich van hem af.
Ze lacht.

U durft. Maar u bent een goed kusser.
En om nog terug te komen op uw vraag. Regels vind ik niet nodig.
Een proeftijd...dat kunnen we als de verlovingstijd zien...
Maar ik denk niet dat ik me uit uw genereuze bod zou willen terug trekken...

Linwe glimlacht verlegen. Ze is toch nog een beetje verbluft van die kus.

**Dark Hunter** do 5 feb - 0:30

Hij krijgt zelfs nog een kus terug, hij mag niet klagen. Dan voelt hij dat Linwe hem van zich af duwt. Hij laat haar doen, maar lacht wel met haar mee.

Ik durf ja, je moet doen wat je wilt in het leven, niet bang afwachten, op iets dat je dan misschien nooit krijgt. Daarnaast ben ik hier niet de enige goede kusser, dat mag gezegd. Wel, dat doet me in ieder geval plezier wat u zegt, en zelf zou ik mijn bod ook niet terugtrekken.

Ik zal dan nog wel eens een ring zien te vinden voor je, heb er nou niet direct een voor handen. Hunt voelt voor de zekerheid in zijn zakken, maar vind inderdaad niets. Ach, de eerste de beste met een ring die ik zie, zal hem niet lang meer hebben.

**Linwe** do 5 feb - 0:40

Linwe is in de war.
Ze raakt te snel ingepalmd door Hunt.
Lang heeft ze de genegenheid van een man moeten missen.
En die kus, die maakte iets bij haar los.
Ik zal dan nog wel eens een ring zien te vinden voor je, heb er nou niet direct een voor handen. Hunt voelt voor de zekerheid in zijn zakken, maar vind inderdaad niets. Ach, de eerste de beste met een ring die ik zie, zal hem niet lang meer hebben.

Linwe wil hardop zeggen dat ze geen gestolen ring wilt, maar dat slikt ze in.
Ze kijkt naar Louise en dan naar Hunt. Hij zal hen beschermen.
Hij zal haar schande wegnemen. Hij zal voor hen zorgen.
Ze wil meer, ze wil zijn aandacht. Zijn liefde?
Ze weet wat hij net zei over durf. Maar ze wil niet wanhopig overkomen.
Ze weerstaat de verleiding hem nogmaals te zoenen, of haar hoofd op zijn schouder te leggen.
Of hem te knuffelen. Ze bijt op haar lip en hoopt dat haar gezicht haar gedachten niet verraden.

**Dark Hunter** do 5 feb - 17:43

Hunt bekijkt Linwe eens goed, het is alsof ze een beetje gespannen is, blij en opgelucht, maar tegelijk ontspannen, terughoudend. Hij besluit maar te zeggen waar hij zich zelf aan houdt. Je moet je voor mij niet inhouden hoor. Doe ik ook niet.

**Linwe** do 5 feb - 17:53

Linwe bloost.
Het was dus wel van haar gezicht te lezen wat voor emoties er allemaal in haar omgingen.
Ze zette het mandje met Louise voorzichtig in het mos.
Dan een beetje onwennig en een beetje verlegen, slaat ze haar armen rond zijn nek.
Dan fluistert ze in zijn oor.

Ik ben wel een Dame, he..
En als ik nu meteen aanhankelijk ga doen...

Linwe voelt tegelijkertijd zijn lichaam tegen het hare.
Ze voelt zijn adem tegen haar hals en zijn huid heeft een prettige geur.
Hij ruikt naar het woud, naar avontuur.
Ze voelt dat haar hart sneller begint te kloppen, maar ze beheerst zich.
Ze maakt haar zin af.

dan ga je vast rare dingen denken. En ik heb ook nog eergevoel.
Ook al heb ik ongehuwd een kind en...

Linwe kijkt Hunt dan recht in zijn ogen aan.
Haar armen liggen nog rond zijn hals. Ze stond nog op haar tenen,
door het fluisteren in zijn oor.

Ach wat zal het ook.

Dan kust ze hem nogmaals, en nu uit eigen beweging op de lippen.

**Dark Hunter** do 5 feb - 18:19

Linwe slaat haar armen om zijn nek. Terwijl ze in zijn oor fluistert, neemt Hunt de geur van Linwe's haar op. Het ruikt rustig, het ruikt als geluk en rust, hetgeen Hunt eigenlijk nooit op die manier gehad heeft. Wanneer Linwe hem recht in de ogen kijkt, weet Hunt haar antwoord te bieden op wat ze zegt.

Zou ik dan rare dingen gaan denken volgens jou? Hij grijnst. Kort erna kust Linwe hem op zijn lippen. Ze komt steeds meer los, en dat mocht ook. Hij is altijd los, hij is het zo gewoon, je hebt niets aan verbergen van wat je denkt, het komt toch uit.

Hij trekt zijn hoofd naar achteren en legt zijn wijsvinger op Linwe's lippen. Niet te aanhankelijk doen hé. Hij lacht. Dan kijkt hij weer serieus. Maar goed, de dag is nog niet voorbij, ik ga terug naar het dievenkamp. Ik kom vanavond nog wel langs, bij je thuis.

**Linwe** do 5 feb - 18:24

Linwe zet grote ogen op als hij zijn vinger op haar lippen legt.
Hij lacht, ook op haar gezicht ontstaat een glimlach.

Maar goed, de dag is nog niet voorbij, ik ga terug naar het dievenkamp. Ik kom vanavond nog wel langs, bij je thuis.

Linwe knikt voorzichtig.
En kijkt dan vragend.

Weet je dan waar ik woon?
En...blijf je eten?
Liefde van de man ging toch door de maag.

Linwe grinnikt, want ze wist best dat Hunt ook een ander soort liefde verlangde...

**Dark Hunter** do 5 feb - 18:35

Hij kijkt grijnsend naar Linwe. Natuurlijk weet ik waar je woont.

En als je goed kunt koken, dan wil ik gerust wel komen eten, veel slechter dan de dagelijkse kost in het dievenkamp kan het toch niet worden.

Dus, tot vanavond vroeg dan, ik zal het avondeten wel niet missen. Hij deed nog een paar stappen achteruit en stak zijn hand omhoog. Dag Linwe. Hierna verdween hij langzaamaan in het bos.

**Linwe** do 5 feb - 18:41

Linwe glimlacht als Hunt zegt te komen voor het avondeten.
Ze zwaait hem na en dan zucht ze, terwijl ze hem nog even na kijkt.
Dan maakt ze haar blik los. Meteen loopt ze naar het mandje met Louise.
Ze drukt het kindje dicht tegen zich aan.

Ik hoop dat mama geen domme dingen doet,
maar ik vertrouw hem. Ik wil hem vertrouwen.
En jij hebt dan een papa.
En ik heb...een man.

Met flinke passen loopt Linwe dan naar huis.
Ze wil dat het eten van vanavond echt goed smaakt.
En haar huis moet een beetje toonbaar zijn.
Plots ziet ze achter een boom Gautran staan, met zijn dolk getrokken.
Ze fronst, maar besluit de man, die haar ook had gesteund bij de bevalling, toch aan te spreken.

Goedemorgen Gautran,
Wat bracht jou hier in het bos?

Gesponsorde inhoud

Een boswandeling met de baby

Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby

Re: Een boswandeling met de baby