De winkelstraat

**Linwe** do 1 jan - 13:57

Linwe liep door de winkelstraat.
Ze zag allerlei winkeltjes vol van bedrijvigheid.
Luchten van de slager, niet zo aangenaam, en de zoete geuren van de bakker, wel aangenaam, dreven haar neus binnen.
Ze had goed gegeten, dus daar iets kopen ging ze niet.
Als ze verder loopt, hoort ze de slagen van de smidshamer, een beste man, die hard werkt, en spieren heeft als staal. Zijn spieren gelijken op het materiaal waar hij mee werkt.
Ook in de kleermakerswinkel brandt al het lichtje. Zo geruisloos als dat er daar gewerkt wordt, is het licht het enige wat verraadt dat er al iemand is.
Ook deze winkel loopt Linwe voorbij, kleren nodig heeft ze niet.

Linwe dwaalt. Ze heeft niets nodig, maar ze is toch op zoek.
Ze heeft niemand nodig, maar toch zoekt ze iemand.
Ze is niet eenzaam, maar toch voelt haar hart leeg.
Zwijgend blijft Linwe staan, bij een bankje.
Rustig zet ze zich daar op neer. Ze denkt na.

Zo zal iemand, iedereen, haar kunnen aantreffen.
Peinzend zittend op een bankje, haar zwarte haren dansend op de wind en haar grijze ogen starend in de verte.

**Adelphos** do 1 jan - 14:53

Adelphos had een rusteloze nacht achter de rug. Bezweet was hij opgestaan en had hij zich verfrist met het koude water uit de dorps put. Met nog natte haren en een koud gezicht van het koude, doch verfrissende, water.

Hij zuchtte en ging met zijn handen over de natte plekken op zijn gezicht. Zijn gezicht warm wrijvend liep hij verder, niets ziend, op zijn neus door de stad heen.. Dan haalt hij zijn handen van zijn gezicht en knippert eens met zijn ogen tegen het licht, een zacht briesje doet zijn haar wat wapperen. Bijna alsof het danst, op dirigatie van de wind.
Hij zucht en kijkt naar het bankje, dat hij daar ziet. Zwarte haren, ravenzwarte haren, netzoals zijn haren dansend op de wind. Grijze, starende, ogen die kijken naar niets.. en toch zoekend kijken.

**Linwe** do 1 jan - 15:02

Linwe hoort voetstappen.
Ze lijken van ver te komen, maar toch halen ze haar uit haar overpeinzingen.
Ze kijkt op. En ze ziet een man. Een jonge man. Een man van haar leeftijd.
Een knappe man, met zijn haren ook dansend in de wind.
Ze glimlacht naar hem. Ze voelt een connectie. Een connectie in stilte.
Ze behoudt haar zwijgzaamheid, maar Linwe gebaart dat de man naast haar mag komen zitten.

Ze strijkt een pluk haar achter haar oor, zinloos, want even later danst deze pluk weer net zo vrolijk als de rest.
Linwe staart nu weer, echter niet in de verte, maar naar de man.
Haar blik, haar grijze doordringende ogen, blijven rusten op zijn gelaat.
Ze neemt elk trekje, elke kenmerk in zich op.
En rond haar lippen speelt nog steeds een glimlach.

**Adelphos** do 1 jan - 15:08

Adelphos voelde de warmte van de onbekende beeldschone vrouw. Een vuur laaide op tussen hun beiden, onzichtbaar voor eenieder behalve voor hen. Hij glimlachte onwennig en liep naar haar toe toen zij wenkte. Het ijs was gebroken, de stilte niet, de stilte bleef daar. Alsof het er hoorde, alsof dit moment een moment van stilte, van puur geluk, van schoonheid, van ... alles, behoorde te zijn. Het bankje steunde, de bomen waaiden, de wind, de wind zuchtte, de zilte zee lucht verfriste, de kou verkleumde, allen met respect voor dit moment, allen met de ogen voor het vuur, die geen andere sterveling naast die onbekende vrouw en Adelphos zelf kon zien. Toen ze keek naar hem, bijna starend, glimlachte hij. Hij glimlachte breeduit, zijn geluk proevend in de lucht, zichzelf hervindend..

**Linwe** do 1 jan - 15:17

De man glimlachte breed naar haar.
Linwe voelde een heet vuur in haar ontbranden.
Zij dacht eerder de liefde te hebben gevonden, maar dat was, met het hete vuur dat nu binnen haar woelde, slechts de vlam van een kaars geweest.
Even wendt ze haar ogen af. Even trekt ze zich los van zijn mysterieuze aura.
Maar al snel moet ze weer naar hem kijken. Haar ogen worden naar de zijne getrokken. Een blik zo intens, haar hart bonkt als dat van een jong hert, dat voor het eerst uit de bescherming van zijn moeder rondhuppelt.
Ze opent haar mond en ze wilt iets zeggen.
Zachtjes spreekt zij, maar er komt enkel een vraag uit haar mond.

Wat is uw naam?

**Adelphos** do 1 jan - 15:28

Adelphos, voelde het vuur ook bij haar.. zij zag het, hij zag het. Ze zagen het samen, niet alleen, alleen kon niet. Alleen, dat was hij nu niet meer. Hij glimlachte naar haar en las de vraag van haar volmaakte lippen, het geluid klonk hem als een vaag gezoem. Hij voelde zich verheven, meer zichzelf, dichterbij God.
Adelphos, ben ik.
Wat verlegen, maar gesterkt door de liefde legt hij een hand op de hare.

**Linwe** do 1 jan - 16:08

Adelphos, ben ik.

Linwe keek Adelphos aan en een lach brak open op haar gezicht.
Ze straalde. Adelphos, had ze ooit zo'n mooie naam gehoord.

Zachtjes legt hij zijn hand op de hare. Ze schrok. Ze had het niet zien aankomen.
Zo opgenomen door zijn ogen, had ze niets anders meer waargenomen.

Dan ontspant ze. Ze voelt de warmte van zijn hand. De tinteling die het op haar huid geeft.
Een blos stijgt naar haar wangen. Haar hart schreeuwt het uit.
Ze wil zijn naam een paar maar herhalen. De naam proeven op haar tong.
Echter, ze is bang dat hij haar dan zal verslijten als een krankzinnige.

Adelphos.
Fluistert ze zachtjes. Een rilling trekt door haar heen. Kippevel prikt op haar huid.
Haar ogen schitteren helder.

**Adelphos** do 1 jan - 16:29

Hij keek, in de ban van haar schoonheid, naar haar gezicht. Één vraag brandde op zijn lippen, wie ben je. Hij stelde deze dan ook geluidloos, zijn lippen slechts bewegend. Verlegen bewoog hij zijn hoofd naar voren, naar haar oren. Zacht, bijna teder, om te strelen, fluisterde hij in haar oor.
Wie ben jij?
Onzeker legde hij een kusje op haar oorlel.

**Linwe** do 1 jan - 16:36

Linwe keek naar Adelphos.
Haar ogen werden groot als hij zijn hoofd naar de hare brengt.
Hij streelt haar met zijn fluistering.
Een fluistering, die eindigt in een kus.

Ze draait haar hoofd naar hem toe.
Zijn hoofd en zijn lippen hangen nu voor haar.
Hun neuzen raken elkaar zijdelings.

Alsof ze wordt aangetrokken, gaat heel langzaam haar hoofd dichter naar hem toe.

Ik ben Linwe.
Fluistert ze.
Ook deze fluistering eindigt in een kus.
Een kus op de lippen.

**Adelphos** do 1 jan - 17:15

Adelphos kust terug zachtjes, hij wil niet te hard van stapel lopen nu hij zo'n vlam.. zo'n vurig vuur heeft. De magie van de kus brekend schuift Adelphos zachtjes zijn wang langs de hare en legt zijn hand op haar rug. Even streelt hij die, zachtjes, kort, maar lang genoeg. Woorden schieten te kort, daden volstaan al niet meer bij deze intimiteit, die normaal in het niets zou liggen.

**Linwe** do 1 jan - 17:26

Linwe voelde de warmte van zijn lippen en de tederheid, die van deze aanraking uit ging.
Dan schuift zijn wang over hare, glad, maar toch de lichte ruwheid van een mannenwang.
Een zachte streling beroert haar rug, en dit zachte gebaar laat ook haar hart niet onaangeroerd.
Dan brengt ze haar hoofd naar achter.
Kijkt ze Adelphos weer in zijn ogen.
In haar ogen staan tranen, tranen van geluk, van ongeloof, en nog niet het besef dat dit werkelijkheid is.

Ze wilt haar zwijgzaamheid verbreken, om zo ook het horen van zijn stem weer te ontlokken.
Woorden schieten haar te kort. Nog altijd ligt zijn ene hand op de hare.
Het voelt goed.

Waar kom je vandaan?

Haar hart begint nu in de keel te kloppen. Bang dat hij misschien, als zij haar windstreek zou onthullen, haar verleden zou kennen.

**Adelphos** do 1 jan - 17:41

Adelphos kijkt in haar ogen, hij begrijpt ze, hij voelt ze, hij weet het. Hij probeert zich groot te houden op een moment waarin hij zo allemachtig klein is. Hij zucht, hij zucht van liefde, hartstocht, geluk en geeft teder een kusje op haar neusje. Langzaam haalt hij zijn hand van de hare af en beweegt hem naar haar tranen, zacht, bang om een ruwe beweging te maken, laat hij zijn duim over de tranen gaan. Ze meenemend, ze wegvegend.
Zijn hand laat hij haar rug beroeren, haar strelen, haar liefkozen, aan haar zijn liefde bewijzen. Hij zucht als zij haar vraag stelt en denkt aan zijn vader, even knijpt hij zijn ogen dicht en denkt weer aan Linwe, aan haar perfecte goddelijkheid.
Ik kom uit Griekenland.

**Linwe** do 1 jan - 17:49

Linwe geniet van elke streling en elke aanraking.
Ze raakt lichtjes in de war.
Ze lijkt hem zo goed te kennen en toch weet ze zo weinig.
Ze voelt zich zo veilig bij hem, maar toch is ze nog voorzichtig.
Ze is overtuigd van hen beider liefde, maar toch is ze bang afgewezen te worden.

Bij het kusje op haar neus lacht ze, ontdooit ze niet alleen, maar smelt ze.

Ik kom uit het Zuiden.

Vertelt zij. Meer zegt ze niet. Ze kijkt hem aan.
Afwachtend en hoopvol en stiekem verlangend naar een kus.

**Adelphos** vr 2 jan - 13:20

Adelphos glimlacht en geeft 'r nog een kusje, op haar mond, zijn lippen voelen de goddelijke zachte huid nogmaals. Zijn hart loopt over, de wereld om zich heen vergetend plaatst hij nog een kusje, ditmaal op haar lippen. Hij opent zijn lippen laat zijn tong langs de hare gaan en wacht op haar antwoord. Wacht op haar opening van haar lippen. Om een langgerekt moment van pure liefde voort te brengen.

**Linwe** vr 2 jan - 13:35

Linwe voelt de zachte warmte van zijn tong over haar lippen strelen.
Ze wordt verlegen, bang iets fout te doen.
Nooit eerder heeft ze dit gevoeld of gedaan.
Voorzichtig opent ze haar mond en met een blozend hoofd laat ze haar tong langs de zijne strelen.
De warmte en de tederheid, die dit met zich meebrengt, mag ze nu voor het eerst ervaren.
Licht verward is ze, maar ze wilt niet stoppen.
Ze geniet van zijn ervarenheid, zijn tederheid.

Haar hand legt ze tegen zijn kaak, en ze voelt de mannelijke hoekigheid ervan.
Ze lijkt opgetild te worden, los te komen van het bankje.
De liefde lijkt haar te dragen in een oneindig zoet moment van tederheid.

**Adelphos** vr 2 jan - 14:31

Zijn tong lijkt wonderen te verrichten in haar mond. En zij... hij kan niet anders dan zich over geven aan haar, haar schoonheid. Haar lieflijkheid, haar goddelijkheid.. alles. Zijn hele lichaam schreeuwt het uit naar haar. Hij slaat zijn armen teder om haar heen en laat zijn handen dansen, bijna spelen, op haar rug. Hij streelt tot in de oneindigheid lijkt het, en de zoen, de zoen lijkt hem adem te doen geven zo lang doet hij al zonder.

**Linwe** vr 2 jan - 14:37

Zijn armen sluit hij lieflijk om haar heen.
De tijd lijkt stil te staan.
Dan voorzichtig sluit Linwe weer haar lippen. Ze brengt haar hoofd wat naar achter.
Ze kijkt hem even aan, dan omhelst ze hem, ze legt haar hoofd op zijn schouder, haar haren kriebelend in zijn hals.
Zachtjes fluisterend, half voor zichzelf, begint ze te praten. Kort. Mijmerend in gedachte.

Ik heb je gevonden.

**Adelphos** vr 2 jan - 14:58

Zucht van blijdschap, van liefde, van alles wat hem verliefd maakt op Linwe. Als haar hoofd zachtjes op zijn schouder komt te liggen en ze zachtjes, nog zachter dan fluisterend, tegen hem zegt dat ze hem gevonden heeft zucht hij nogmaals. Hij houdt van haar, geen twijfel mogelijk. Zij is de enige.. de enige, die ene, zij. Hij kust haar op 'r haren en glimlacht
Ik hou van je

**Linwe** vr 2 jan - 15:09

Adelphos kust haar op haar haren en fluistert, zo zacht, dat alleen zij het kan horen, en zelfs de wind deze woorden verder niet kan meevoeren, dat hij van haar houdt.
Ze kan het niet geloven. Woorden ontvallen haar. Ze weet niet wat ze moet zeggen.
En tegelijkertijd is er zo veel dat ze wilt zeggen.
Ze kust zijn hals. Dan fluistert ze terug.

Ik ook van jou. Mijn hart ontvlamde al toen ik je zag.
Jouw aanblik verdreef alle koude. Ik kan het niet geloven.
Er gebeurdt iets vreemds met mij, maar ik kan dit onmogelijk ontkennen.

Dan maakt ze zich los uit zijn omhelzing en staat op. Ze steekt haar hand naar hem uit.

Zullen we een stukje lopen, voor de gure ijswind ons laat bevriezen en laat vastgroeien aan het bankje.

**Adelphos** vr 2 jan - 15:18

Adelphos begrijpt 'r.. hij voelde.. hetzelfde. Zijn hart ging harder bonzen, zijn ogen stonden scherper, zijn spieren spanden zich aan, hij liep zelfs anders, toen hij haar zag.
Zijn arm om haar schouder leggend antwoordde hij op haar vraag, simpel als zijn antwoord was, ingewikkeld waren zijn gevoelens voor haar. Hij... houdt van haar.. dat is hem meer dan duidelijk.
Ja..
Alhoewel vastvriezen met jou een stuk plezieriger is.. en bijna onmogelijk.

**Linwe** vr 2 jan - 15:30

Linwe loopt samen met Adelphos, met zijn arm rond haar schouder, door de straten.
De daken van de huizen zijn bedekt met een pak sneeuw en de straat laat de velen voetstappen zien van de mensen, die met dit gure weer, naar buiten moesten.
Eigenlijk wilt Linwe naar buiten, buiten de muren, nog altijd beklemmen de hoge stadsmuren haar.
Nog altijd verlangt ze naar de vrijheid van de natuur.
Maar voor deze man, voor deze man wel, zou ze die vrijheid willen opgeven.
Maar het liefste hoopt ze dat ook hij van de natuur houdt.
Dat ook hij haar liefde voor het bos deelt.

Nu kijkt ze naar hem op. Zijn hoekig kaak, zijn blonde haar, dansend op de gure wind, zijn hypnothiserende ogen.
Ze is van hem. Nooit wil ze hem verlaten. Ze wil aan zijn zijde behoren.

**Armand Norwin** vr 2 jan - 15:35

Armand Norwin besloot om een rustige wandeling te maken.
Hij liep wat door de winkelstraat en zeg een eindje verder twee mensen.
Armand Norwin ging wat dichterbij en zag dat ze verliefd bij elkaar zaten.
Euh.. is dat niet.. Linwe?! denkt Armand Norwin.
Hij kijkt nog wat dichter en ziet dat het inderdaad Linwe is.
Dat kan toch niet, Linwe is van hem.

Armand Norwin vlucht snel een boom in.
Hij klimt wat omhoog tot hij uitstekend zicht heeft.
Ze kussen elkaar? Hoe kan dat nu? vraagt Armand Norwin zich af.
Kraakkk Armand Norwin schrikt als de boom kraakt.
Hij maakt een verkeerde beweging en valt uit de boom.
Vlak voor Linwe valt hij op de grond, op zijn rug.
Auwwww kreunt Armand Norwin.

**Linwe** vr 2 jan - 15:44

Linwe schrikt als er iemand uit de boom valt, Armand.
Ze bloost, ze kijkt Adelphos even aan.
Dan knielt ze bij de keizer neer.

Gaat het? Moet ik een dokter laten halen.

Dan staat ze op vleidt ze zich tegen Adelphos aan.

En het spijt me, Armand, maar..deze liefde ontbrandde in stilte.
Ik kan het niet ontkennen. Ik hou van Adelphos.

**Armand Norwin** vr 2 jan - 15:48

Armand Norwin kijkt op als Linwe op hem afkomt.
De pijn steekt in zijn rug, het lijkt wel alsof er iets gebroken is in zijn rug.
Gaat het? Moet ik een dokter laten halen.
Het gaat, in vergelijking met wat ik hier aantref.
Dit is vele malen erger.
Armand Norwin kijkt hoe Linwe tegen de man aanvleit.
En het spijt me, Armand, maar..deze liefde ontbrandde in stilte.
Ik kan het niet ontkennen. Ik hou van Adelphos.
En ik dan? vraagt Armand Norwin terwijl hij probeert op te staan.
Maar even later valt hij weer op de grond.

**Adelphos** vr 2 jan - 16:08

Adelphos slaat zijn arm om Linwe heen. En geeft 'r een kusje op haar oor. Hij dacht dat het uit was tussen haar en Armand. Met zijn rechterhand haar zij strelend kijkt hij naar Armand
Eh.. Keizer, vindt U het niet een beetje onder Uw Keizerlijke Stand om in een boom te klimmen, om nog niet eens te spreken van het vandalisme dat U in de stad waar ik nu Burgemeester van ben uit..
Vraagt Adelphos een beetje geërgerd aan de Keizer.

Gesponsorde inhoud

De winkelstraat

De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat

Re: De winkelstraat