Re: De winkelstraat

**Linwe** vr 2 jan - 16:43

Linwe schudt haar hoofd. De kus en het strelen van Adelphos stellen haar gerust.

Armand, liefde kan je niet dwingen.

Ze pakt de hand van Adelphos en loopt dan verder. Ze tikt een toevallige passant aan en zegt hem een dokter te halen voor de keizer. De brave burger begint direct te rennen.

Linwe glimlacht een beetje verlegen naar Adelphos. Ze hoopt dat hij nu niet zijn bedenkingen heeft.

**Adelphos** vr 2 jan - 17:02

Knikt zijn hoofd van 'Ja' als Linwe zegt dat Liefde ondwingbaar is. En tilt haar op, met haar in zijn armen loopt hij de poort uit. De Keizer achter zich latend en het op naar het bos. Daar wil hij de natuur in, over het ijs lopen misschien. De warmere lucht tussen de bomen voelen. Zijn hoofd vullen met de verse geur van dennennaalden, loofbomen en dieren. Geen stadse, vieze luchten, maar krachtige aroma's van heerlijke geuren. Zich laten overspoelen door iets heerlijks, samen met haar, samen met zijn liefde

**Linwe** vr 2 jan - 17:13

Linwe kijkt Adelphos blij verrast aan als hij haar optilt en in zijn armen draagt.
Ze slaat haar armen rond zijn nek.
Hij loopt met haar de poort uit, de natuur in.
Linwe straalt. De natuur! Ze ademt de lucht van de natuur in.
De frisheid, de puurheid, de eerlijkheid. Alles wat de stad mist.

Terwijl ze in zijn armen ligt, begint Linwe Adelphos zachtjes te kussen in zijn nek.

**Adelphos** vr 2 jan - 18:44

Hij glimlacht naar Linwe en fluistert zachtjes
Waar wil je naar toe? De openplek, of... het meertje?
Wachtend op haar antwoord loopt Adelphos alvast wat verder het bos in. Hij struikelt bijna als zijn voet achter een wortel blijft haken. Zijn verontschuldigingen uitend in een zoen kust Adelphos haar op 'r voorhoofd.
Sorry

**Linwe** vr 2 jan - 18:52

Linwe glimlacht.

Geeft niks.
Ze streelt Adelphos over zijn wang en laat zich dan uit zijn armen glijden.
Ze trekt haar schoenen uit. Even bibbert ze als ze een blote voet in de sneeuw zet.

Kom mee!

Dan rent ze het bos in, tot een plek, waar enkel zacht mos en bladeren liggen.
Hoge bomen, met fiere rechte stammen. Dan wijst ze op een laddertje.

Ik heb daar iets gebouwd.

**Adelphos** vr 2 jan - 19:25

Zo hard als hij kan, maar wel wat onhandig, rent Adelphos achter Linwe aan. Als ze bij een lange, rechte boom komen. Linwe wijst naar een hut, boven in de bomen. Adelphos glimlacht en kijkt naar Linwe
Ik begin alvast aan de klim naar boven
Adelphos pakt de eerste treden van de ladder vast, langzaam stijgt hij tot grote hoogte waar hij in een klein, doch knus, huisje komt.
Hij wrijft eens in zijn handen. Het is toch beduidend kouder hier boven.

**Linwe** vr 2 jan - 20:00

Linwe lacht.
Wat is hij toch een heer, eerst zelf klimmen, zodat hij niet onder haar rok zou kunnen kijken.
Als hij in het hutje is aangeland, begint ze zelf ook te klimmen.
Snel en behendig klimt ze omhoog.
Haar vingers beginnen wel te krampen van de kou, maar ze gaat door.
Met rode wangen en een rode neus en handen als ijsklompen bereikt ze haar hutje.

Trots kijkt ze rond. Er staat een klein bedje. En overal op de grond ligt zachte wol en huiden, wat ze in de tijd verzamelt heeft. Op een plateautje naast het huisje ligt een kampvuur. Er staat één tafeltje en één stoeltje.

Ik heb hier een paar maanden gewoond, voor ik naar de stad kwam.

**Adelphos** vr 2 jan - 20:33

Glimlacht als Linwe ook boven is en geeft haar een kusje op haar rode oren, neus en wangen, als laatste houdt hij haar handen in de zijne en hoopt maar dat ze weer warm worden. Hij slaat zijn armen even om 'r heen en laat ze haar ruggengraat volgen naar net boven haar bekken. Kort kust hij haar op haar lippen.

Adelphos sluit het luik waardoor Linwe net is binnengekomen, het is koud en de avond brengt alleen nog maar meer koude met zich mee. Hij rilt even als er een windvlaag langs het luik komt, deze slipt net voor het luik dicht is binnen. Kijkend naar Linwe, naar haar aantrekkelijke goddelijkheid, kruipt Adelphos in een van de hoekjes, daar waar het warm is . Hij glimlacht naar Linwe en kijkt vragend, of ze erbij wil komen zitten.

**Linwe** vr 2 jan - 20:45

Linwe warmt al langzaam op.
Als Adelphos in een hoekje gaat zitten en vragend naar haar kijkt, knipoogt ze.
Ze gaat naar een kast en haalt daar een broek uit, van konijnenbont.
Mooie laarsjes, van hetzelfde bont, en een vest en een stukkleding van hertenbont.

De broek trekt ze aan onder haar rok, waarna ze de rok, van ruwe stof en een onderrok van ongemakkelijk kant uittrekt. Dan trekt ze de laarsjes aan, over haar verkleumde blote voeten.
Dan kijkt ze even ongemakkelijk.
Met een rood hoofd draait ze zich om. Haar bloes trekt ze uit. En een bovenstuk van bont met daarover een vest, trekt ze nu ook aan.

Ze lijkt nu meer op een jaagster uit een sprookje. Ze keert zich weer naar Adelphos.
Haar zwarte haren liggen nu rustig over haar schouders, op haar rug, niet meer dansens op de wind.
Haar grijze ogen kijken trots, maar ook wat zenuwachtig, voor zijn reactie.
Ze is anders dan de meeste mensen, het tegenovergesteld van bijna alle vrouwen.

Altijd al. Zwijgzaam, zelfstandig, mensenschuw.
In haar kostuum van bont, lijkt ze te veranderen, zelfverzekerder te worden. Zichzelf.
Een meisje van het woud.

**Adelphos** vr 2 jan - 20:55

Adelphos wend zijn hoofd af als Linwe zich omkleedt. Hij zou het allemachtig graag willen zien, maar hij bedacht zich.. en wendde beleefd zijn hoofd af. Als Linwe haar kleren van bont aan heeft is ze anders, verbeterd, zichzelf.. meer zichzelf. Hij loopt naar haar toe en omhelst 'r
Je bent mooier zo. Veel mooier
Hij glimlacht en laat zijn hand over het zachte bont gaan, god wat zou hij graag zulke laarzen hebben, gevoerd met dat bont en omhulst door leder, zwart leder. Hij glimlacht nog breder als hij de geur van het bont ruikt, heerlijk, de geur die hij zo lang moest missen op zee. Hij kust haar en laat zijn hand over haar haar gaan, dat nu als een cape haar nek bedekt. Nogmaals kust hij 'r in haar nek, haar haar ruikend, een lieflijke geur, om te liefkozen om verliefd op te worden..alleen al op haar haar is hij verzot. Zijn hoofd naar boven bewegend kust hij haar kaak en kijkt haar dan aan.
Ik hou van je.

**Linwe** vr 2 jan - 21:10

Linwe omhelst Adelphos.
Ze is zo blij met zijn waardering. Zijn ontzag voor haar kleding. Zijn bewondering voor hoe ze werkelijk is.
De kusjes in haar nek maken haar week.
Ze zoekt met haar lippen zijn mond en sluit haar ogen, zachtjes kust ze hem.

Welkom, in mijn wereld.
Ik wil ook wel een pak van bont voor je maken.
Ik heb nog huiden zat.
En anders ga ik jagen, voedsel hebben we toch nodig.

**Adelphos** vr 2 jan - 21:52

Als Linwe is uitgesproken geeft Adelphos haar nog een zoen op haar mond. En zegt dan
Zal ik je helpen met dat jagen dan? Of .. ben k dan slechts een blok aan je been?
Vraagt Adelphos, hij heeft zelf nog nooit gejaagd, slechts gevaren. Onzeker draait hij met zijn voet rondjes over de grond. Dan kijkt hij weer naar haar, zijn liefde, zijn alles. Hij glimlacht en zegt
Ik zou hier wel altijd wel willen blijven, met jou.

**Linwe** vr 2 jan - 23:45

Linwe lacht.

Ik denk dat ik nog wel genoeg bont heb.

Dan pakt ze een meetlint.

Mag ik?

Ze wacht niet op zijn antwoord en een beetje klunzig begint ze van zijn bovenlichaam de maten op te nemen.
Ondertussen vluchtig een kusje stelend.

**Adelphos** ma 5 jan - 19:49

Adelphos glimlacht als ze zijn maten op neemt. Als ze bij zijn armen komt beweegt hij zijn hoofd voor de hare en legt een zoentje op haar weelderige volmaakte lippen. Zijn handen op haar rug leggend opent Adelphos zijn lippen en beroert met zijn tong haar lippen. Met zijn handen haar rug strelend zoent Adelphos hartstochtelijk en vol liefde met Linwe. Zijn gevoelens naar boven borrellend, zijn liefde voor haar is onvoorstelbaar groot.

**Linwe** ma 5 jan - 19:58

Terwijl Linwe de maten opneemt, wordt ze plots gekust.
Ze laat het meetlint uit haar handen vallen en laat de liefde haar overkomen.
Hartstochtelijk kust ze terug. Een wild vuur in haar verlangt naar hem.
Ze wil voor altijd bij hem zijn, naast hem zijn, met hem zijn.
De ultiemste liefde met hem delen en in deze volmaaktheid nieuw leven met hem voortbrengen.
Dit alles zoemt door haar hoofd.

Linwe opent haar lippen. Dansend, glijdend, zijn tong ontvangend, zoenen ze, kussen ze.
Dan begint de schemer buiten. Linwe schrikt.
Zo opgenomen door de liefde, is ze de tijd volledig uit het oog verloren.
Ze kust Adelphos nog snel op de lippen.
Dan pakt ze haar meetlint op en stuntelend begint ze de maten van zijn onderlichaam op te nemen.
Bij een bepaald deel krijgt ze een hoofd zo rood als de ondergaande zon.

Dan is ze klaar. Ze krabbelt de maten met een koolstofstokje op een briefje.
Maar het is te laat om nog aan de huiden te beginnen.
Eigenlijk zijn ze al te laat om weer terug naar de stad te gaan.
Heb je er bezwaar tegen hier te slapen, met mij?

Vraagt Linwe deels gretig, deels verlegen.
Ze wilt het graag, met hem, bij hem zijn. Ondanks wat anderen zullen denken.
Maar wat zou hij, de liefde van haar leven, hiervan denken?

**Adelphos** ma 5 jan - 20:15

Adelphos voelde zich beter toen hij haar rode hoofd zag bij dat ene lichaamsdeel, glimlachend komt uit het niets een vraag naar hem toegeworpen. Een vraag die hij niet had verwacht, zijn hart schreeuwt ja, zijn verstad weet het echter niet. Hij vraagt zich af of hij dit nu wel moet doen... op zo'n kort tijdsbestek. Zijn verstand laten vallend en zijn hart op zijn tong plaatsend fluisterd Adelphos in haar oor.
Ja, niets liever.
Dit gezegt hebbend voelt hij zich meester van alles, van iedereen, behalve van haar, zij zal altijd boven hem staan... hij houdt van haar. Hij houdt zielsveel, bijna te veel, van haar. Zijn hart draait drie uren in één als hij bij haar is. Hij zou niet weten of dat gezond is, maar het voelt goed. Het voelt subliem, het voelt perfect.

**Linwe** ma 5 jan - 20:43

Linwe glimlacht. Ze staat op en wijst naar buiten.

De zon is al bijna onder. De weg terug naar de stad vinden we vast nooit zo in het donker.

Dan pakt Linwe wat zwavelstokjes en steekt ze de kaarsen in het huisje aan.
Deze stopt ze in kleine lantaarns, voor de veiligheid. De warme flikkerende gloed hult het huisje in een knus warm licht.
Ze pakt wat extra dekens, tegen de winterse kou en begint een bed voor twee op te maken.

Of slaap je liever apart?

In haar kostuum van huiden en bont valt ze in het schemer haast weg tegen de achtergrond.
Ze staat op en loopt naar Adelphos toe. Ze kust hem zachtjes en gaat dan verder.
Als ze in een kastje rommelt, haalt ze daar wat gedroogd en gepekelt hertenvlees uit.

Honger?

**Adelphos** di 6 jan - 0:01

Hij staat verstelt van haar praktische manier van doen, haar snelle anticiperen op de situatie. Hij glimlacht als ze de vraag stelt en antwoord verliefd.
Neen, dan kan ik je tenminste een beetje warm houden. Zo in deze koude moet zo'n nacht alleen niet te harden zijn.

Hij loopt naar haar toe als hij dat zegt, zijn armen om haar heen slaand en achter haar gaan staand. Vol verlangen kijkt hij naar de sexy kleren die ze draagt, hij vindt het mooier, beter, superder, dan die rokken. Hij glimlacht en laat zijn handen langzaam naar haar buik glijden. Hij zucht en hoort zijn buik knorren, ja denkt hij, wat vlees gaat er wel in

**Linwe** di 6 jan - 0:09

Linwe kijkt Adelphos verliefd aan. Ze voelt zijn warme, gespierde handen op haar buik. Een veilig gevoel.
Een beetje onhandig geeft ze hem wat vlees aan.
Zelf eet ze ook hongerig haar eigen portie op.
Als de buiken zijn gevuld, gaat Linwe bij het bed zitten.
Ze trekt haar laarzen uit, net als de rest van de kleren, behalve haar hemd.
Ze kruipt onder de warme dekens en de dikke huiden.
Haar hart klopt in de keel. Een man bij haar in bed, zo snel en op deze plaats, in haar eigen hut.
Dat had ze nooit gedacht.
Afwachtend kijkt ze naar hem op.

**Adelphos** di 6 jan - 20:34

Overhaast trekt hij zijn kleren uit, als hij haar elegant haar eigen kledingstukken, behalve haar hemd, ziet uit trekken. Alles vliegt er af.. behalve zijn broek, zijn shirt ligt in de hoek naast zijn laarzen, mantel, kraag, kapiteinshoed, de zwart lederen riem, zijn kousen en zijn lange onderhemd. Hij glimlacht en kruipt bij Linwe onder de wol een kusje gevend op haar neus, haar wangen, haar lippen en de rest van haar wereldse, goddelijke, volmaakte, perfecte, heerlijke, prachtige, overweldigende gezicht en lichaam. Zijn hart bonst in zijn keel, zijn tong voelt de harde hartkloppingen tegen zich aan botsen. Hij probeert te ontspannen maar kan dit niet, niet bij zijn liefde. Niet bij haar, niet bij de liefde die in hem ontbrandde toen hij haar zag, voor de eerste keer. Hij schud denkbeeldig zijn hoofd. Hij houdt van haar . Met zijn hand haar zij strelend ligt hij op een afstandje van haar, hij wil niet te overhaast doen.

**Linwe** di 6 jan - 21:05

Linwe draait zich op haar zij.
Ze geniet van zijn kusjes en zijn aandacht.
Ze bemerkt dat hij veel onrust in zich heeft.
Linwe glimlacht naar hem en ze gaat iets dichter bij hem liggen.
Langzaam nestelt ze zich in zijn armen, ze legt haar hoofd op zijn schouder.
Dan aait ze met haar hand over zijn gespierde blote borst.
Ze zucht en voelt zich gelukkig.
Haar haren liggen als een waaier over het kussen en haar grijze ogen kijken naar Adelphos zijn gezicht.
Ze voelt zo veel liefde, maar dit maakt haar rustig.
Ze voelt zich veilig en op haar plaats bij hem. Als een gevoel alsof je thuiskomt na een lange reis.
Dan duwt ze zich wat omhoog en kust ze Adelphos liefdevol op zijn lippen.

**Adelphos** do 8 jan - 18:53

Met Linwe in zijn armen voelt Adelphos zich oppermachtig, het gevoel van liefde sterkt hem aan, verbeterd zijn fouten. Hij glimlacht en kust Linwe terug, even laat hij zijn tong haar lippen strelen maar daarna ontbreekt hij dat moment weer. Even glimlacht hij plagend naar Linwe. Een kus op haar voorhoofd drukkend laat hij zijn handen haar rug strelen. Zijn handen gaan over haar, zacht. De vingertoppen van zijn hand voelen warm aan, elektrisch bijna, aangetrokken tot haar hemd, gemagnetiseerd aan haar vast. Zijn vingertoppen geven het gevoel van zijn hart weer, om altijd bij haar te blijven. Een zacht likje gevend over haar neusje plaatst hij er even later weer een kusje op, de prachtige schoonheid van haar gezicht weerspiegeld in zijn ogen, de liefde blinkt er uit. Zijn gezicht straalt, nog even denkt hij en dan zal ik veranderen in een hart( ). Zijn lichaam schreeuwt om haar. Verslaafd aan de 'drug' om bij haar te zijn, het wereldse gevoel dat hem steeds bekruipt als zij hem aanraakt. De goddelijke lippen van haar op de zijne, zijn leven draait om haar, als de zon om de aarde. (Let wel, middeleeuwse denkswijze ) Hij kijkt naar haar, hij staart bijna, hij probeert de liefde middels de ogen van zijn liefde in te kijken....

**Linwe** vr 9 jan - 2:18

ooc; oh wauw dat heb je echt mooi geschreven^^ en nu een stukje met een tussentijdse onderbreking^^

Linwe is net zo opgenomen door de liefde als Adelphos.
Ze geniet van elke aanraking en elke kus is een klein moment van perfectie, van tederheid, van liefde.
Nog nooit had ze zoveel liefde tegelijk en voor één persoon gevoeld.
Alles ging snel, alles volgde zich zo snel op. Beiden konden niet meer stoppen.
Deze nacht bracht hen tot een hoogtepunt.

De volgende ochtend wordt Linwe wakker in de armen van Adelphos, naakt.
Ze voelt zijn warme huid. Slaperig kijkt ze naar hem, ze wil hem nog niet wakker maken.
Dan denkt ze terug aan de avond te voren, de nacht die ze samen beleefden.
DE NACHT!! Linwe kreunt even van wanhoop.
Dit had nog niet mogen gebeuren. Wat als ze nu zwanger was? Een baby met Adelphos was geweldig, maar nu al? Ze zou nog weken moeten wachten voor ze zekerheid had.
Wat moest ze tegen Adelphos zeggen. Had hij hier ook over gedacht? Moest ze iets zeggen, of moest ze zwijgen?
Na een dag en al een kans op een zwangerschap. Ze zou de schande van de stad zijn.
Zij en Adelphos moesten trouwen..dan zou het niet opvallen.

Al deze gedachten gaan door Linwe haar hoofd,
Maar dan kijkt ze weer naar hem, naar haar geliefde.
Het gevoel blijft hetzelfde, als ze bij hem blijft, komt het goed.
Ze streelt hem zachtjes door zijn haar.
En ze wacht tot hij wakker wordt.

**Linwe** zo 11 jan - 17:45

Twee weken later
Linwe wist het zeker. Ze was zwanger. Ze was ook bij de kerk geweest, bij de biecht.
Ze besloot het Adelphos te vertellen. Ze wilde het en het moest.
In haar hart wist ze dat het allemaal goed zou komen, dat Adelphos van haar hield.
Maar toch was ze bang voor zijn reactie.
In de boomhut, de plek waar ze altijd afspraken, wacht Linwe op Adelphos.
Ondertussen is ze bezig met ook een pak van leder voor Adelphos te maken.
Ze is al bijna klaar met de broek. Nog de laatste afwerkingen en dan kan hij hem passen.

**Adelphos** zo 11 jan - 19:26

Adelphos glimlacht, de sneeuw is ondertussen een dikker pak geworden. De laarzen die hij van haar zou krijgen.. die kleren.. die zou hij nu voor geen goud willen missen. Maar zij, voor haar zou hij de winter zonder schoenen door brengen. Alle uren die hij zonder haar heeft doorgebracht, koesterde hij de gedachten van die ene nacht. Die perfecte nacht, die nacht die geen einde kende tot zij hem samen stopten, door in slaap te vallen. Hij glimlachte nogmaals, gewoon uit liefde, gewoon door deze herinnerringen. Eindelijk aangekomen bij de boomhut, klom hij omhoog, de trap op, het luik door, en zachtjes zijn handen tegen haar enkels leggend als hij eenmaal boven is.
Hier ben ik schat . Ik hoop dat ik je niet te lang heb laten wachten ?

Gesponsorde inhoud